Daar zit ik dan

Daar zit ik dan…

Daar zit ik dan, op de grond van de slaapkamer van Em, met m’n rug tegen de muur. Letterlijk en figuurlijk. Voor me ligt een rood aangelopen, schreeuwend en schoppend meisje. De zoveelste driftbui van de afgelopen weken. De spanning is weer hoog opgelopen.

Vrije dagen enzo

Het begon al met de meivakantie, 2 weken vrij, een week naar Terschelling, logeren bij pake & beppe, verjaardagen, nog meer feestdagen, studiedag, stakingsdag, SMs familiedag. En dan nu deze week haar eigen verjaardag, vaderdag en ze zou naar het feestje van haar favoriete neef. Maar terwijl ik het laatste restje energie uit mijn lichaam voel verdwijnen, mijn schreeuwende dochter mijn trommelvliezen zo hard laat trillen dat ik er gek van word en ik weet dat papa en grote zus beneden nu ook vol spanning zitten te luisteren.. Weet ik wat het beste is…

Afzeggen!

We zeggen de hele boel af!

Mijn moederhart huilt, omdat ik het Em juist zo gun. Een feestje van haarzelf.
Wat geniet ze altijd van verjaardagen van anderen.
En wat moet ze al veel inleveren…
Em heeft geen vriendinnetjes (uit de klas) om de hoek wonen, geen schoolreisje, geen avondvierdaagse, geen verjaardagsfeestjes. En dat wil ze zo graag.
Ze ziet het bij grote zus, ze ziet het bij kindjes in de speeltuin.

Vreemd meisje

Elke keer als we in de speeltuin zijn, doet ze zo haar best om een vriendinnetje te vinden. Dapper stapt ze op andere meisjes af en vraagt of ze mee mag doen. Meestal is dat geen probleem. Maar na een tijdje merken de andere meisjes toch vaak dat Em “anders “ reageert. En dus gaan ze dan hun eigen gang of gaan ze weg naar huis of een andere plek. Maar soms ook loopt Em ineens bij ze weg om alleen op de schommel te gaan zitten, ik denk dat ze dan niet begrijpt wat er van haar verwacht word en ze even de rust opzoekt.

Laatst kwamen we in de speeltuin en hoorde ik een meisje zachtjes zeggen: ‘He, daar heb je dat vreemde meisje weer’. Mijn maag kromp ineen toen ik het hoorde, maar ik begrijp het wel. Em is anders, reageert anders en dat is zo lastig.

Balans

Het is voor ons zoeken naar de balans. Wat kan wel, wat kan niet. Wat is een driftbui waard? Wat kan ze aan? Beleeft ze er echt plezier aan of kan ze zonder. Maar als Em het niet aankan zullen ook wij steeds meer keuzes moeten maken en ook moeten inleveren. En dat is niet makkelijk.

Voor nu is dit de beste keuze, geen leuke, geen makkelijke, maar wel de beste.