22.37
Ik lig net in bed als al mijn mama radertjes weer afgaan. Ik hoor je zuchten, Het kraken van je bedje en daarna je blote voetjes op het laminaat. Een deur gaat open en ik hoor weer een diepe zucht. Je loopt de overloop op en begint te roepen om mij. ‘Mama?’.
Ik loop de zoldertrap af en vind je op de onderste trede. Je strekt je armpjes naar mij uit en klampt je als een aapje aan mij vast.
Ik loop met jou je kamertje in en blijf even staan. Ik geniet van je omhelzing, druk m’n neus in je haartjes en geef een kusje in je nek.
Ik leg je in je bed en stop je in waarna ik naast je bedje ga zitten. Je lijkt tevreden en ik kijk naar je gezichtje terwijl je rustig ademhaalt.
Dan draai je je gezicht naar me toe, je ogen gaan open en worden groot, je begint meteen te schreeuwen en schopt de dekens van je af.
‘KIJK NIET NAAR ME!, GA WEG!, IK WIL JE HIER NIET!, STOMME MAMA!’.
Ik probeer je te sussen maar bereik je niet. Ik weet dat ik nu niks goed kan doen. Ik sta voorzichtig op, wens je welterusten en loop je kamertje uit.
Je schreeuwt maar door.
‘NEEHEEE NIET WEGGAAN!, NIET DAARHEEN GAAN ZEI IK!, MAHAM!’
Ik ga toch weer naar binnen en ga tegen de muur naast je deur zitten.
Je schreeuwt, je schopt en slaat om je heen.
‘NEEHEE NIET DAAR ZITTEN!, IK WIL JE DAAR NIET!, NIET ZO DICHTBIJ!, MAHAM GA WEG!, NIET DAARHEEN KIJKEN!, IK WIL JE HIER NIET!.
Ik zit met mijn rug tegen de muur en staar voor me uit. Ik probeer me af te sluiten en wacht tot je bent uitgeraasd.
De minuten kruipen voorbij.
Ineens voel ik een handje op mijn schouder en kruip je bij me op schoot. Ik leg mijn armen om je heen maar je duwt ze weg om ze vervolgens zelf weer om je heen te leggen op de juiste plaats. Ik hoor je ademhaling rustiger worden, ik voel je hartslag naar beneden gaan. Je sabbelt op je vingers en sluit je ogen.
Na een tijdje sta je op en loopt naar je bed. Ik wil je instoppen maar dat mag niet. Gauw ga ik weer tegen de muur aanzitten. Even later kom je weer bij me en kruipt weer tegen me aan. Als je dan later weer naar je bedje gaat mag ik je wel instoppen en blijf ik naast je bedje zitten. Ik raak je niet aan, bang dat je dan weer boos wordt. Pas als ik denk dat je echt slaapt ga ik voorzichtig met mijn vingers over je wang en druk een zachte kus op je voorhoofd. Ik loop zachtjes je kamer uit.
23.17
Ik lig net weer als ik weer het kraken van je bedje hoor. Ik verkramp, m’n hart begint sneller te kloppen en ik denk alleen maar: ‘Nee, nee, asjeblieft slaap nog even door!’.
Maar mijn smeekbede helpt niet, je bent alweer wakker. (Stomme krakende trap!!!)
‘MAHAM, JE MAG NIET WEGGAAN ZEI IK!, KOM HIER, BLIJF BIJ MIJ!’.
Ik mag je weer instoppen en zit naast je bed. Ik hou je handje even vast tot jij je omdraait. Je ogen gaan af en toe open om te zien of ik er nog ben.
Ik kijk, ik luister, ik observeer.
Wanneer ik er weer van overtuigt ben dat je slaapt (fingers crossed) sluip ik je kamertje weer uit. Voorzichtig de (krakende) trap op naar zolder en glij mijn bed in. Gespannen blijf ik nog even luisteren of het stil blijft.
Het is 23.38 en ik kan gaan slapen.
Om 01.26 voel ik een klein warm lijfje naast me onder het dekbed kruipen. Je gaat tegen me aan liggen en slaakt een diepe zucht. Ontspannen val je weer in slaap.
