Een bezoek aan de oogarts.

Em had laatst een afspraak in het ziekenhuis, bij de oogarts. Vanuit
’S Heerenlo wordt in samenwerking met de kinderarts onderzoek gedaan bij Em.
Een week eerder heeft Em al bloed moeten prikken om te kijken naar o.a. haar cholesterol.
Haar bloedwaarden bleken allemaal goed, ook de risperdal geeft tot nu toe geen verhoging van het hormoon prolactine.

Ik heb de ochtend vrij genomen omdat Em niet naar school kon vanwege het bezoek aan de oogarts. We hadden dus een hele dag samen. Grote zus mocht bij een vriendinnetje spelen omdat wij haar niet uit school konden ophalen.

Wachten

In de wachtruimte waren 2 iPad’s aan de muur bevestigd waarop 2 kindjes aan het spelen waren. Em wurmde zich ertussen maar al snel werden de meisjes opgeroepen door de dokter. Em en ik konden nu allebei op een iPad hetzelfde spelletje spelen, dit vond ze erg leuk.

Na een paar minuten spelen werden ook wij opgeroepen.

We kwamen in een grote kamer waar een speciale stoel stond, daar mocht Em op zitten. De dokter vroeg of ze zelf wilde zitten of bij papa op schoot, natuurlijk wilde ze bij mij op schoot. Heerlijk…. Want normaal is ze niet zo papa gek, maar als we samen zijn des temeer.

Eenmaal op de stoel moest ze naar een lampje kijken, om dit wat aantrekkelijker te maken hield de dokter een Elsa-popje op het lampje.
Daarna moest Em naar een lamp aan de andere kant van de kamer kijken. Daarna werden er cijfers getoond die Em moest opnoemen. Er stonden 4 tot 5 cijfers naast elkaar, Em kent elk cijfer wel maar zo naast elkaar begon ze al snel te overdrijven, 7965 werd niet, 7, 9, 6 en 5, maar negenenzevetighonderdtien…. Ik moest ff lachen vanbinnen, de schat, ze probeert het zo goed. Vervolgens werden er allerlei glaasjes voor haar ogen gehouden en moest ze nogmaals kijken.
Al snel liet de dokter de cijfers maar voor wat het was en bracht een bord met allemaal E’s in verschillende richtingen. Em kreeg ook een E en moest die in dezelfde richting omhooghouden. Eerst met beide ogen daarna met één oog door middel van een speciaal brilletje.

Nu moest ze in een grote machine (OCT) kijken naar een luchtbalon, ook hier deed ze precies wat werd gevraagd.

De druppels

Na deze tests moest ze druppeltjes in haar ogen zodat de oogarts goed in haar ogen kan kijken. Stoer als ze is deed ze keurig wat er van haar werd gevraagd. Ze keek omhoog en liet de dokter de druppels in haar ogen doen. Ze mocht ze zelf afdrogen, en deed dit dan ook heel snel na de druppels.

Vervolgens moesten we weer in de wachtkamer wachten. Dat was geen probleem want daar waren de iPad’s weer en wij waren de enigen daar. Na een klein half uurtje werden we weer teruggeroepen en deed de dokter de laatste testjes en keek met een lampje in de de ogen van Em. Je had haar pupillen moeten zien… Net Puss uit de Shrek film.

De uitslag

Na alle testen blijkt dat Em een zicht heeft van +0,75. Dat is natuurlijk niet erg, maar als je weet dat kinderen van deze leeftijd rond de +2 horen te zitten….? (de oogarts zei dat baby’s worden geboren met +5 en dit neemt naarmate een kind (vol)groeit af richting de 0)
De ogen van Em kijken momenteel dus goed scherp, maar naarmate ze ouder wordt en de oogballen meegroeien wordt deze mooie +0,75 alleen maar minder. Waar een gezond oog eindigt rond de 0 als het is uitgegroeid, zal het oog van Em ver onder de 0 duiken en zal ze dus zeker weten een bril moeten. Naast deze ’afwijking’ is er ook een lichte cilinder ontdekt, dit kan weinig tot geen kwaad en is met een bril prima te corrigeren.

Om de bril uit te stellen kunnen wijzelf maatregelen treffen; De o zo handige en reddende iPad zal minder gebruikt moeten worden. Na 20 minuten moeten de ogen minimaal 20 seconden in de verte kijken. Daarnaast hebben we ook de laptoptijd teruggeschroefd naar maximaal 1 uur per dag. Ik klop ff af op een blank stuk eikenhout, tot nu toe gaat dit goed. Ook grote zus heeft deze maatregel toegekend gekregen, zij stribbelt veel tegen en vraagt continu extra laptoptijd, maar wij houden dit keer voet bij stuk!

We houden voet bij stuk!
We houden voet bij stuk!!
We houden voet bij stuk!!!

PS: Een bril is natuurlijk helemaal niet erg, en als we even niet door onze gekleurde bril kijken, dan zal zo’n ding Em best leuk staan. Maarja, het is wel wéér iets wat bij het syndroom hoort…