De dementor die je geluk wegzuigt!

Dementors

Volgens Wikipedia zijn demontors misschien wel de ergste wezens die in de Harry Potterboeken voorkomen. Ze zijn blind, skeletachtig en gaan gekleed in lange zwarte mantels. Ze zuigen alle geluk uit hun omgeving op en de mensen die in hun buurt komen, kunnen zich alleen nog maar het ergste wat ze ooit hebben meegemaakt herinneren. Zelfs Dreuzels voelen hun aanwezigheid, ook al kunnen ze de Dementors niet zien.
Dat is ongeveer hoe ik me momenteel voel. Leeggezogen!

Slaapdronken wakker geschud

Het was 09.00 uur vanmorgen toen ik naar beneden ging, Slaapdronken pak ik als eerste mijn medicijnen. Met de medicijnen nog nét niet in mijn mond gaat de telefoon. Op mijn horloge kan ik zien dat het de woning van Em is. Gek, zo vroeg in de ochtend maar het zal vast wel meevallen dacht ik nog. De begeleiding van Em verteld ons met schrik in haar stem dat Em is weggelopen!
Normaliter zijn alle deuren op slot als begeleiding niet bij Em in de buurt is, maar tijdens de 5 minuten die er nodig waren om een andere client boven aandacht te geven is Em ‘ontsnapt’.

Het is ineens stil

Zodra de begeleiding beneden komt is het ineens stil in de woning. Nog even de gedachte dat ze zich heeft verstopt of op haar kamer heeft teruggetrokken, maar deze gedachten worden snel ontkracht. Em haar kamer is leeg en voor de schutting staat een stoel. Ze weet genoeg! Em heeft de haak van de achterdeur opengemaakt, een stoel naar de schutting gesleept en over de schutting de tuin uit.

Het begon erg gezellig

De ochtend begon erg gezellig, Em was pas 06.05 uur wakker en is voorbeeldig op haar kamer gebleven, iets wat de laatste tijd weer lastiger blijkt. Om 07.00 uur is ze samen met de begeleidster gaan ontbijten. Een luxe ontbijt want er waren lekkere dingen meegenomen.
We krijgen zelfs nog een foto van een trotse Em aan de ontbijttafel.

Als een gek in de kleren

Als om 09.11 de telefoon gaat en de begeleiding geschrokken verteld dat Em is weggelopen bedenk ik me geen moment! Ik slik de medicijnen door en ren naar boven om mijn kleren aan te trekken. Mem vraagt wat er is en na een verkorte versie van het telefoongesprek springt ook zij in de kleren. Zonder tanden te poetsen de auto in, op naar Zwolle.

Nog nooit zo snel naar Zwolle

We rijden zo snel en veilig als we kunnen naar Zwolle, het is vroeg en de drie rijbanen zijn lekker vrij. Nog nooit zijn wij zo snel naar Zwolle toegereden. We waren vóór 09.30 ter plaatse. Onderweg gevraagd of de politie ook al was ingeschakeld, dit werd bevestigd door de politiemotor die voor de deur stond.

Even snel Em opzoeken dacht ik nog

Thuis dacht ik eerst nog: Ik ga naar Zwolle om daar een rondje door de straat te doen en Em daar aan te treffen. Helaas bleek dit niet waar! Ik ben een rondje gaan lopen zoeken, mem is een rondje gaan zoeken. We zijn beide in de auto een grotere ronde gaan zoeken. Naar het winkelcentrum en er doorheen… Nergens Em te bekennen. Begeleiding van de woning had ook al op de fiets gezocht, van een andere woning iets verderop waren ze ook aan het zoeken. Nergens! En toen zakte de moed mij wel in de schoenen.

Het besef dat ze écht is weggelopen

Nu niemand haar heeft kunnen vinden en ze inmiddels al meer dan een uur weg was drong het écht tot mij door, Em is weg! Het gevoel dat toen kwam is met geen pen te beschrijven, het besef dat ze écht is weggelopen. We kunnen haar niet vinden.

Burgernet tot the rescue

De agent die op de woning was heeft gelijk alarm geslagen! En heeft een burgernet melding uitgestuurd. Inmiddels zijn er zo’n 8 agenten naar Em op zoek, handhaving ter plaatse zocht mee en de wijkagent was ook druk aan het zoeken. Via burgernet kwam een melding binnen dat een meisje dat aan de omschrijving voldeed was gezien nabij een flat in wijk. Ik ben daar direct naar toe gehold en mem gebeld dat we in die buurt moeten gaan zoeken. Eenmaal in de buurt van de flat kwam ik twee agenten tegen die mij vertelde dat er weinig kans is dat Em daar nog was omdat het al wel 50 minuten geleden was dat ze gezien is.
Ik loop snel door en bel weer met mem om te zeggen dat ze niet aan deze kant van de flats hoeft te zoeken, ik hoor ook de angst nu bij haar. Waar is ze dan!!??

Eindelijk is ze gevonden

Nog geen 2 minuten later wordt ik gebeld, ZE IS TERECHT!! Mem was toch nog even doorgelopen en was in gesprek met een agent toen ze plots twee meisjes bij de flat ziet lopen. “Volgens mij is dat haar!” Inmiddels was ook handhaving bij de flat en ook zij spotten Em. Em en haar vriendinnetje kijken vreemd op als ze worden aangesproken door agenten! Ineens is daar ook mem, Em loopt naar haar toe en ze lopen elkaar in de armen.

Ik wilde graag spelen!

Em wil graag met leeftijdsgenootjes spelen. Hier wordt op school en op de woning aandacht aan besteed, het staat ook in haar doelen omschreven. Het was voor haar kennelijk niet genoeg! Ze had vanuit de route die haar bus altijd rijdt onthouden waar het meisje woont en ze hadden samen al afgesproken dat ze wel eens met elkaar konden spelen.
Vanmorgen zag Em haar kans schoon om in haar pyjama, op blote voeten naar haar toe te gaan. Zelf de drukke kruising overgestoken, de buurt ingelopen, aangebeld en gaan spelen…
Ze was zich van geen kwaad bewust, wel is ze trots dat ze een nieuwe knuffel heeft gekregen van de politie!

Leeggezogen

Wij zijn inmiddels al lang en breed thuis, tussendoor nog een verjaardag bezoekje gedaan. Ik was aanwezig maar ook weer niet! Inmiddels is de adrenaline wel gezakt en zitten we elkaar aan te kijken tijdens het eten. Leeggezogen, zo voelen we ons! Maar ook zo dankbaar dat we Em weer in onze armen hebben kunnen sluiten.

Bedankt iedereen

Als afsluiting een bedankje, aan iedereen die ons heeft geholpen Em weer te vinden! Aan al die mensen op Facebook die een Burgernetmelding delen, aan de redacteuren die de berichten op het internet plaatsen, de agenten en handhaving die direct aan het zoeken zijn gegaan en ons zo behulpzaam waren, de mensen die Em hebben gesignaleerd! Iedereen die zo op zijn eigen manier heeft geholpen, BEDANKT!