En dat was dus onze vakantie dit jaar.
Heel Nederland had eind April en begin Meivakantie, voor ons was het dé vakantie.
Dus niet zoals in de zomervakantie, maar een korte vakantie waarbij mijn schoonouders mee zijn.
Wat er aan vooraf ging
Het begon allemaal zo’n 4 jaar geleden, Em was nog maar net twee jaar oud. We stonden met de vouwwagen op een kampeerveld. Em had al een tijdje last van, naar wat wij dachten, nacht-ansgten. Midden in de nacht werd ze krijsend wakker. Ze was dan totaal niet benaderbaar en of troostbaar. Mijn vrouw zat radeloos rechtop in bed naast me.. En toen hoorde we ineens naast de tent: “Mevrouw, gaat het? Is uw kind ziek? Kunnen wij ergens mee helpen?…” Om 3 uur ’s nachts… Dat was voor ons de laatste vakantie dachten wij…
Oppas bij de hand
Omdat mijn schoonouders weten dat een zomervakantie van 3 weken, er voor ons (voorlopig) niet in zit, wilden ze ons graag helpen. Daarbij is het voor hen heel vanzelfsprekend om mee te gaan, zo ging dat ook toen hun kinderen klein waren. Toen gingen ‘pake en beppe’ ook overal mee naar toe.
Voor ons héél handig, want wij hebben zo oppas op ons vakantieadres.
We zijn met z’n zessen naar Terschelling geweest. Heerlijk uitwaaien aan het strand…
Op z’n Oer-Hollands
Zoals het gebruikelijk is tijdens Nederlandse vakanties, is onze vakantie begonnen met regen. Heel veel regen…
Op zich vind ik regen niet heel erg, maar als je in een stacaravan zit, alle luxe van huis hebt opgegeven voor een week, dan is het niet fijn vertoeven als je geen kant op kunt.
Grote zus heeft veel door de regen gefietst en toen er andere familie een dagje Terschelling kwam doen hebben zij zich prima vermaakt ondanks de regen.
Achter de wolken schijnt de zon
God, wat een cliché, maar wel één die waar is. Vanaf woensdag werd het inderdaad beter en zelfs helemaal droog. Droog genoeg om lekker te spelen en een stukje te fietsen.
Logistiek hebben wij besloten dat Em bij mij achterop de fiets moet, de moederfiets stond namelijk te koop en het nieuwe zitje past alleen op mijn fiets.
Woensdag zijn we met z’n allen via de bunkers naar West gefietst, daarna zijn we het dorp in gegaan en hebben we een heerlijk ijsje gekocht. Daarna zijn we doorgefietst naar Seinpaalduin.
Fietsen naar het strand
De tweede zonnige dag, donderdag, zijn we met z’n allen weer naar het strand gefietst. Daar waar het de tweede vakantiedag stormde en regende en het schuim over het strand vloog, was het nu een zonovergoten strand waar de kinderen met blote voeten het water in konden.
Het was zó leuk dat Em al haar energie heeft verbruikt op het strand, want op de terugweg was niets goed en hadden we moeite om haar mee te krijgen. Uiteindelijk hebben we besloten om na het strand uit elkaar te gaan… Niet wij als stel hoor, maar m’n schoonouders fietsten de ene kant op terwijl wij als gezin terug naar de stacaravan fietsten. Al snel viel Em achter op de fiets in slaap wat tot gevaarlijke situaties kan leiden. Ik ben gestopt en daardoor werd Em wakker. Ze had door dat ze niet weer in slaap kon vallen en hield mij stevig vast zodat we het laatste stuk veilig naar ‘huis’ konden fietsen.
Lang leve de trapondersteuning!
Vrijdag was het echt de allermooiste zonnige dag van deze vakantie. De dag ervoor heb ik dorp en eiland afgebeld, op zoek naar een elektrische bakfiets. Uiteindelijk heb ik een verhuurder gevonden die vanaf 12:00 uur een bakfiets terugkreeg.
Wij hebben deze bakfiets gehuurd omdat ik met Em achterop moeilijk door de duinen kon fietsen. Ook het feit dat Em halverwege de dag ‘op is’ heeft ons hiertoe doen besluiten.
Op deze manier kon ik makkelijk(er) de duinen op komen met Em en konden we het veel langer uithouden. Madame zat als een koningin op het bankje en kon nu alles zien in plaats van mijn brede rug… ;p
Zo gezegd zo gedaan
Precies zoals we hadden verwacht was de energie van Em halverwege op. Omdat het buiten dik 20 graden was hebben we alle jassen in de bak gelegd, een kleedje erbij en een handdoek voor onder Em haar hoofd. Na een klein stukje fietsen viel ze al in slaap. Maar wij konden lekker door fietsen. De paden op de duinen in!
We hebben een prachtige fietstocht gehad terwijl Em lag te pitten, op het laatst zijn we nog naar de supermarkt geweest. Daar werd ze wakker en hebben we een korte pitstop gehad. Uiteindelijk moesten we ons nog haasten om de fiets op tijd terug te krijgen bij de verhuurder.
Ow ja, ook dat nog
We hebben natuurlijk niet alleen maar gefietst. De dames wilden ook heel graag bowlen! Dat kunnen we natuurlijk niet overslaan. Em had er ook heel veel zin in.
Tijdens het bowlen hebben we nog een woedeaanval mee moeten maken waarbij de medebowlers ons en Em natuurlijk goed bekeken.
Aapjes kijken.
Ik heb er een gruwelijke hekel aan als mensen gaan staren naar een kind en haar familie tijdens zo’n woedeaanval. Dit keer 2 in het bijzonder. Oma en kleindochter denk ik, ze bleven maar kijken. Ik heb mijn meest duivelse blik opgezet en ben ze strak aan blijven kijken… Zodra ze dat doorhebben schieten ze in de stress en weten niet hoe hard ze hun kijkrichting moeten aanpassen… HAHA!!
Leuk is anders maar voor mij is dat wel een manier om er mee om te gaan.
The end!
Nou volgens mij geef dit wel een beetje aan hoe onze vakantie is geweest. Achteraf viel het ons mee, ik was erg blij dat m’n schoonouders mee waren de kinderen zijn vaak even een deur verder geweest. Mijn vrouw en ik hebben zelfs nog een kolere-eind kunnen wandelen waarbij we tot de conclusie kwamen dat de zonsondergang toch beter te zien was vanaf het beginpunt…. XD
Voor Em was deze vakantie lang genoeg, voor grote zus (en ons) kon de vakantie niet lang genoeg duren. Er zijn namelijk veel moeilijke momenten geweest waarop we dachten; Laten we naar huis gaan. Gelukkig was er kort daarop de verlichting die pake en beppe konden bieden. Dat heeft het voor ons wel wat draaglijker gemaakt.
One day at the time
We hebben er enorm tegen opgekeken om op vakantie te gaan. We zijn leuk weggeweest, maar 3 weken zomervakantie?? No way!! We gaan wel dagjes weg en zien wel hoe dat gaat.
One day at the time…
