Gaap…

Je kent het vast wel…Vermoeidheid, het gevoel dat je zó in slaap kunt vallen.
Je bent de hele dag aan het gapen en er lijkt geen eind aan de dag te komen.

Dat gevoel heb ik nu dus ook. En gisteren ook, en eergisteren, en… Nouja, eigenlijk al een hele tijd.
Het gaat gelukkig met vlagen, er zijn dagen bij dat het goed gaat. En ja, dat zijn zelfs aaneengesloten dagen.
Maar over het algemeen voel ik me, en mijn vrouw ook, continu moe.

Concentratieproblemen

We hebben allebei concentratieproblemen. Mijn vrouw heeft daar op het werk veel last van, ik niet heel erg. Waar ik voornamelijk last van heb is euh, hoe heet dat ook alweer… Toe nou… Iets met onthouden…
Owja, vergeetachtig, toch?
Ik vergeet veel dingen, ik moet alles in de agenda zetten, of in Wunderlist, anders komt het niet goed. De concentratieproblemen zijn bij meer in de dagelijkse dingen.
Zo zag ik vanmorgen de containers aan de weg staan, ik dacht nog bij mezelf; als ik nu door de achterdeur vertrek, kan ik zo de container meenemen en aan de weg zetten. Ik geef m’n vrouw en dochters een kus en vertrek door de voordeur en rijd weg. Ik dacht zelfs nog aan de buurman omdat zijn container ietwat in de weg stond tijdens het wegrijden… Maar het lampje ging niet branden.

Rustmomenten

Er zijn van die momenten waarop je even lekker op de bank zit. Ik leun lekker met m’n zij tegen een kussen en heb m’n voeten opgetrokken naast me op de bank. Ik drink een lekker bakje koffie. De TV staat op discovery of een soortgelijke zender. Dit zijn de zenders waar een Engels ‘voice over’ verteld wat er allemaal op het scherm gebeurd. Al snel is de koffie op en ondersteund mijn rechterhand mijn hoofd. Voor ik weet schrik ik wakker van mijn eigen gesnurk…!

Op een ander moment ben ik aan het niksen op de andere kant van de bank. Em zit achter de laptop een spelletje te doen, en ik rust even lekker uit. In mijn rechterhand m’n telefoon en mijn linkerhand ondersteund mijn hoofd.
Nu ik dit zo opschrijf merk ik op dat ik best een zwaar hoofd heb wat altijd ondersteund moet worden…
Maar goed, back to topic, al snel schrik ik wakker omdat m’n telefoon op de grond is gevallen…

Het zijn momenten waarop ik even tot rust kom, me even geen zorgen maak. Em is op die rustmomenten zoet aan het spelen. Die momenten zijn vaak maar kort, langer dan 20 minuten duurt het nooit, dan gebeurt er altijd wel weer iets. Op die momenten val ik dus zeer snel, spontaan in slaap.
Echte powernaps kun je ze niet noemen, de vermoeidheid neemt niet af, maar ik rust wel even uit en dat is fijn.