Vandaag ff geen blog, maar een mooi gedicht.
Gevonden op de site voor autisme, gepost op de SmithMagenis pagina en vervolgens weer hier geplaatst door mij.
Zie de maan schijnt door de bomen,
Makkers staakt uw wild geraas.
Ook al zou ik willen stoppen,
De prikkels zijn me steeds de baas.
En wie zoet is die krijgt lekkers,
Maar dan word ik weer zo druk.
Dan wil ik zingen en veel springen,
En dan gaat er soms iets stuk…..
Piet kijkt stiekem door de schoorsteen,
Wie er lief is en wie stout
Ik wil graag de liefste wezen,
Maar in december gaat dat fout.
Terwijl iedereen die feesten leuk vindt,
Denk ik: was december maar geweest,
Terug naar structuur en regelmaat
Dan is het voor mij weer feest!
Er is een kindeke geboren op aard,
En dat vieren we met elkaar.
Maar samen doen, dat kan ik niet
En daarom vinden ze mij raar.
Al die lichtjes doen pijn aan mijn ogen,
De muziek knalt in mijn kop
Alles glittert, glimmert, schittert,
Wanneer houdt dat nou eens op.
Er is geen enkele dag hetzelfde,
Mijn structuur is helemaal kwijt.
Juf Vindt dat ik moet genieten,
Van die rare, vreemde tijd.
Terwijl iedereen die feesten leuk vindt.
Denk ik: was december maar geweest,
Terug naar structuur en regelmaat.
Dan is het voor mij weer feest!
Lieve meester en lieve juf,
Met jullie hulp ga ik ervoor.
Bedankt voor jullie geduld en begrip,
Samen komen we deze tijd wel door.
