Poeh poeh, hé hé, nou nou.

Het is alweer even geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb. Voor de kerstvakantie om precies te zijn.
Ik heb om 2 redenen niets geschreven:
1- We hadden met het hele gezin 2 weken kerstvakantie!
2- De structuur voor Em was ver te zoeken en daar hadden wij het druk genoeg mee

In voorgaande blogs heb je al kunnen lezen hoe de aanloop naar de feestdagen is verlopen en kun je je misschien een voorstelling maken hoe de kerstvakantie zou gaan.
Het grote voordeel was dat eerste Kerstdag op maandag was en er voor Em dus geen tijd was om de spanning op te laten lopen. We hebben Em goed uitgelegd wat er ging gebeuren. Zondagochtend zijn mama en grote zus naar de kerk geweest, ik bleef samen met Em lekker thuis.
De volgende dag hadden we een afspraak bij mijn schoonouders, daar hebben we met de hele familie kerst gevierd en ’s avonds lekker met z’n allen gegeten. Em heeft zich die dag voorbeeldig gedragen. 
’S avonds zijn we met z’n allen naar mijn ouders toegegaan om daar te blijven slapen. Omdat het kerst was wilden mijn ouders ook nog iets met ons doen, samen ontbijten!
Ik heb met mijn oudste dochter op het luchtbed geslapen terwijl Em en mama lekker op de logeerbedden lagen.
De volgende ochtend hebben we heerlijk uitgebreid ontbeten met opa en oma, daarna nog lekker koffiegedronken, toen was het alweer tijd om naar huis te gaan.
Ook deze dag heeft Em zich goed weten te houden. Kwestie van voorbereiding… Dagen van tevoren uitleggen wat we gaan doen en dat elke dag ongeveer herhalen.

Hoe goed we ook ons best doen om Em voor te bereiden op dit soort ongestructureerde dagen, het zorgt altijd voor te veel prikkels. De woensdag hebben we lekker thuis doorgebracht, kids achter de laptop/ tv, een luie dag zeg maar…

 

En nu nog anderhalve week kerstvakantie!?

Je zou denken dat het ergste achter de rug is en we nu de rest van de kerstvakantie lekker thuis zijn… Think again.
Mijn schoonouders zijn dit jaar 45 jaar getrouwd! Een hele prestatie en daar mogen ze trots op zijn, dat zijn wij ook. Maar dat kun je niet ongemerkt voorbij laten gaan, dus voor de 2e keer in een week pakken wij alles weer bi elkaar en reizen weer naar Friesland.
Autoritjes zijn nooit echt een succes met Em, een uur in de auto resulteert vaak in vliegende schoenen en een gefrustreerde papa achter het stuur. Door grote zus voorin te zetten en mama op de achterbank gaat het al wat rustiger, en op de terugweg mag Em voorin. Gelukkig gaat dat redelijk goed, dus mama offert zich op door op de achterbank te zitten.
Na een gezellig dagje gaan we weer naar huis. Lekker rustig aan, het is tenslotte kerstvakantie…
Nope!!

 

Druk druk druk…

Vrijdag hebben we een afspraak staan bij de kinderarts, een bel afspraak met de AVG van ’S Heeren Loo, en papa gaat met grote zus naar Duitsland vuurwerk kopen. Dat hebben we haar beloofd. Wat wijzelf niet echt handig hebben gepland is het bezoekje aan vrienden die we al te lang niet hebben gezien, dat stond ook al een tijdje gepland voor de zaterdag. Druk druk druk… Maar Em slaat zich er gelukkig dapper doorheen.

 

Gelukkig nieuw jaar!

Laat ik onder dit kopje gelijk maar beginnen met iedereen een goed 2018 te wensen, dat had ik nog niet gedaan.
Het is oudjaarsdag, een lekkere luie dag weer, dat mag want het is kerstvakantie. We hebben Em beloofd haar wakker te maken voor het vuurwerk tijdens de jaarwisseling en ze verheugd zich hier de hele dag al op. Ze heeft uiteindelijk een afspraak gemaakt met haar grote zus, die komt haar wakker maken…
Zo gezegd zo gedaan… Em lekker op bed en grote zus mocht opblijven en samen met ons op de bank televisie kijken, met oliebollen, nootjes, en Rivella!
Helaas werd deze avond voor haar bruut verstoord doordat Em nog geen uur later alweer beneden kwam. Grote zus heeft ons verteld dat ze het niet leuk vond dat Em er ook bij kwam, we hebben geprobeerd haar op de bank in slaap te laten vallen. Maar ondanks de melatonine die ze heeft gekregen bleef ze de hele tijd wakker en claimde alle aandacht van mama, terwijl haar grote zus deze zó hard nodig had en haar ook was toegezegd. Zo jammer.

 

Vuurwerk

De uren tikten langzaam voorbij, 2 kinderfilms later kwam de 12 wel erg dichtbij. We hebben overgeschakeld naar de nationale klok waar nog een kwartier moest wegtikken.
Eindelijk…. We tellen met z’n viertjes de laatste 20 seconden van 2017 af. Je ziet aan Em dat ze er niks van snapt, maar toch doet ze vrolijk mee.

3,2,1,0

We wensen elkaar elkaar een fijn 2018 toe en alles wat daar aan knuffels bijhoort. Vervolgens trek ik de tas met vuurwerk open en schiet de eerste vuurpijl in de straat de lucht in. Al snel volgen er meer en komen ook de buren naar buiten. Em staat met haar handjes op de oren te kijken naar al het prachtige vuurwerk, duidelijk overprikkeld, maar te enthousiast om weg te lopen. We schudden onze buren de hand en Em besluit om bij de buurvrouw te blijven, dit nadat ze een plasje heeft gedaan op hun toilet. Dat had ze nog nooit gedaan zij ze. Het komende half uur bleef ze bij de buurvrouw staan en wilde niet naar binnen.
Haar grote zus bleef onverwacht binnen. Voor het raam keek ze naar het vuurwerk en ze vertikte het om gelukkig nieuwjaar te wensen bij de buren. Achteraf zei ze dat ze buik- en hoofdpijn had. Rond 00:30 besloot ze toch nog even buiten te komen en hebben de dames hun sterretjes ontstoken en de kinderbubbels opengemaakt.

 

Het wonder dat uitslapen heet

Kwart over 1 zijn we allemaal ons bed ingekropen, Em naast ons en grote zus op haar eigen bed. Het was 1 januari 2018 8:00 toen we wakker werden… Da’s 3 uur later dan anders!!!
Em heeft ons heerlijk laten liggen, we hadden het niet durven hopen maar het is toch gebeurd, we hebben kunnen uitslapen… En dat op de eerste dag van het jaar.

 

Logeren

Em en haar grote zus mochten de 2e week van de kerstvakantie uit logeren bij pake & beppe. We hebben ze op nieuwjaarsdag weggebracht. Eerst een nieuwjaars-bezoekje aan mijn zusje en daarna naar het huis van P&B. Daar hebben we wat kliekjes gegeten waarna we de kids op bed hebben gebracht. Rond 22:00 zijn we weer naar huis gereden.

 

Het ergste hadden we gehad, toch?

Al met al heeft Em zich heel goed gehouden afgelopen kerstvakantie en hebben wij toch meer kunnen genieten dan we vooraf hadden gedacht. Echt een ontspannen vakantie kun je het niet noemen. Veel afspraken en op eieren lopen. Maar toch, het had erger gekund.
Maar dan, dan kom je op je werk waar de positiviteit op 200 wordt gezet…
Van iedereen krijg je een hand met de beste wensen, dat vind ik niet erg, ik wens een ieder hetzelfde. Maar dan komen de wintersporters met hun vraag….
Zo! Fijne kerstvakantie gehad? Lekker weggeweest? Fijn hé 2 weken ontspannen!
Ik kan je vertellen, de eerste ben je nog aardig, de tweede is al niet leuk meer, maar de derde moet het ontgelden..

Na de zomervakantie, waarna ik dezelfde soort vragen kreeg na een k**vakantie, moest de zoveelste het ontgelden. Ik vermeed zijn vragen en vroeg of ik hem kon helpen.
Later die dag sprak hij mij op mijn vreemde gedrag aan, hij vroeg immers een legitieme vraag?
Na een korte uitleg begreep hij dat niet voor iedereen een fijne vakantie vanzelfsprekend is.
Ik kan dan ook niet anders dan nu afsluiten met de volgende uitspraak.

Assumption is the mother of all fuckups!