Woord van de dag: Exhaustipated

In plaats van “Ik vind je lief papa!” Nu een ander woord van de dag.

EXHAUSTIPATED
Adj. Too tired to give a shit.

Gisteravond ging het op bed brengen van Em niet helemaal als gepland.
Mama was aan de beurt en eenmaal boven begon de ellende alweer. Ik hoorde Em alleen maar schreeuwen en op alles tegen haar moeder in gaan. Meestal helpt het als ik naar boven toe storm en haar streng toespreek met een klein dreigement: “Als je nu niet gaat luisteren naar mama, dan breng ik je op bed”. Dat is dus meestal genoeg, soms moet het twee keer, maar dan gaat ze lief slapen.

Zo ook vanavond, mama was naar beneden gekomen omdat Em haar wéér had weggestuurd. Mama stond onderaan de trap te wachten opdat Em haar boze bui over zou zijn. Ik ben er dus weer heengegaan, dit keer kon ik haar overhalen om lief te gaan doen. Em stond op de eerste traptrede, mama stond onderaan de trap en ik in de deuropening. Meestal komt Em tijdens zo’n ommekeer naar me toe en geeft me een knuffel en zegt dan: “Ik vind je lief papa”!
Ik stak een duim omhoog en kreeg een dikke duim terug, ze wilde op me af stormen om me een knuffel te geven maar had geen rekeningen gehouden met het feit dat ze op de eerste trede van de trap stond….
Em nam een duikvlucht en belandde met haar hoofd tegen de deurpost. Ik blijf altijd erg rustig en nuchter op zulke momenten, maar deze was zo raar dat ook ik redelijk in de stress schoot.

Ik wilde Em graag troosten/ helpen maar haar reactie was, zoals je van een SMS’er kunt verwachten, het tegenovergestelde. Ze begon enorm te grommen dat ik weg moest gaan, ik mocht niet kijken enzovoorts…

Nou weet ik dat kinderen vaak met een snoepje de pijn snel kunnen vergeten en dat je kinderen met SMS vaak uit een bui kunt halen middels een grapje o.i.d. Helaas bleek het snoepje geen succes, deze moest zelfs worden weggegooid.
Uiteindelijk ben ik maar weggegaan om Em zo snel mogelijk rustig te laten worden. Mama is bij haar dus dat komt uiteindelijk wel goed.

Em is, nadat ze rustig is geworden, lekker gaan slapen.

Wachten op de vaatwasser

Mama en ik zijn op de bank geploft, wachtend op de vaatwasser… Daar zitten de bakjes en bekers van de kids in, en deze moeten worden gevuld voor de volgende dag. Omdat Em geen tussenschools opvang heeft maar gewoon op school eet, moet er nogal wat klaargemaakt worden. De vaatwasser was rond 21:30 klaar en wij konden dus aan de slag!

Een half uurtje later waren we klaar en is mama op bed gegaan, ik bleef hangen voor de tv, want TWD was er weer voor en ik moet dat natuurlijk zien.

Ik was verbaasd toen ik rond 23:00 naar bed ging, Em lag namelijk nog steeds op haar eigen bed. De laatste tijd was ze namelijk stipt 22:00 wakker.
Blij dat ze nog lekker lag hoopte ik op een goeie nacht, mijn slaappillen zijn bijna op dus ik neem ze niet elke avond. Gisteravond ging ook goed dus vannacht waarschijnlijk ook wel…

WRONG!! Ik kon de slaap niet vatten en heb een hele tijd liggen staren naar ons prachtige plafond. Her en der is niet goed geschuurd en zijn de plamuurplekjes zichtbaar, maar hey.. who gives a shit. Rond een uur of 01:00 ben ik dan toch in slaap gevallen en werden we rond 02:30 vrolijk (voel de cynische ondertoon hier) gewekt door Em.
Wat er precies allemaal gebeurd is weet ik niet, ik weet alleen dat het slapen daarna erg slecht ging en ik de meest rare korte dromen had.

Vanmorgen was Em verder wel vrolijk, al is het voor haar erg moeilijk om van de iPad los te komen en in het ochtendritme te komen. Toen de tanden waren gepoetst en de kleren aangetrokken zijn we gaan ontbijten. Rond 07:30 lag ze op het bankje bij de tafel, haar broodkorsten lagen nog op het bord. Ik vertelde Em dat ze die ook moest opeten, maar kreeg als antwoord: “Ik ben te moe”! Dan maar niet.

Uiteindelijk hebben we de schoenen aangekregen, jas aan en toen was daar de bus alweer. Dit keer weer een nieuwe chauffeur en geblindeerde ramen in de bus. Je zag Em raar opkijken, maar toen de chauffeur vriendelijk zijn hand uitstak en zei: “Dan ben jij Em”, was alles goed en is ze meegegaan.
Grote zus en ik zagen niet of ze zwaaide, maar wij hebben wel gezwaaid.

“Tot vanmiddag Em, ik vind je lief!”